Ewakuacja Armii Polskiej do Persji
Władysław Anders na spotkaniu ze Stalinem 18 marca 1942 poruszył kwestię ewakuacji części polskiego wojska do Iranu. Stalin zgodził się bez wahania na wyjazd wszystkich tych żołnierzy polskich, dla których nie wystarczało żywności.
W okresie od 24 marca do 5 kwietnia 1942 ZSRS opuściło, udając się do Iranu, blisko 44 tys. osób – w tym ponad 10 tys. cywilów.
Po podpisaniu 31 lipca 1942 w Taszkiencie polsko-sowieckiego protokółu dotyczącego ewakuacji do Iranu Armii Polskiej (Polskie Siły Zbrojne) oraz rodzin oficerów i żołnierzy – ZSRR opuściło blisko 70 tys. osób, w tym około 25 tys. cywilów.
Stalin wyraził zgodę na ewakuację Armii Polskiej do Persji z kilku powodów:
– rzeczywistych (lub udawanych) problemów aprowizacyjnych,
– działań dyplomatycznych Anglii, której zależało na wzmocnieniu swojego kontyngentu w Afryce,
– uporczywego naciskania władz ZSRR przez Polaków w sprawie zaginionych polskich oficerów.